Bluegrass, mixed with old European influences, that's Old Salt, a mix of nationalities bringing their music with great pleasure and enthusiasm.
I wish they had warned me up front though. The first half of the gig they tested the medieval architectural endurance of the walls, and in the second half they took the roof clean off. The audience went wild, danced and sang along.
As a regular photographer at the Missy Sippy I could buy three CDs every week, which my budget does not allow, so I don't. But here's a band I couldn't help buying the CD from. It's awesome.
Click on any of the pictures below to see the gallery.
What to say... The place was packed until the very edge of the small stage. In a setting like that, with Naomi Sijmons that close to you, you're never ready for what's coming.
Starting out with a sledge hammer, this barrel of pure, boiling magma later drove a freight train into the audience. No escape. She ended by releasing a cloud off butterflies, all on her own; a girl with her guitar. I loved every minute of this set.
While I already liked the music before, this new album is meant to be played in the car, volume maxed out, windows open, while you are in a traffic jam. Everyone will love you for it. Can't wait until the album is released. I'll be one of the first to buy it.
Click on any of the pictures to see the rest of the gallery.
Wat kan je erover zeggen? Ik alleen maar dat de meeste communiereportages klonen zijn van eenzelfde stijl. Soms kom ik eens een collega tegen die er echt iets speciaals van maakt en daar ook moeite voor doet, maar voor de rest is het meestal dertien in een dozijn.
Not me! In alle soorten fotografie die ik doe, moet creativiteit het hoofdingrediënt zijn, dus ook bij communiefoto's. Deze keer licht ik er de reportage van Marjorie uit. We kozen ervoor om de combinatie te maken van een fijn gekleed kind, bezig met de dingen die ze leuk vindt, in de omgeving van een oude fabriek die al sinds de jaren 70 leeg staat. Bloei in combinatie met verval, zeg maar.
Veel meer tegenstelling dan dat is moeilijk te vinden, en laat nu net tegenstelling een belangrijk element zijn in expressieve fotografie, naast menselijke waarden en ongerijmdheid. Dat is hier allemaal goed terug te vinden, en samen met dit prachtig mooi kind - aan wie ik weinig te regisseren had - kom je dan tot resultaten die geen andere communicant zal hebben. Klik op de foto's voor de rest van de gallerij.
Half juni zal ik er nog een paar reportages uitlichten. Die kinderen hebben echter nu hun communie nog niet gedaan, en we willen de pret niet vantevoren bederven natuurlijk!
Nog eens een dikke proficiat aan Marjorie!
"Timon of Athens" van Shakespeare bewerken tot een koldervertoning: je moet het maar kunnen. En John Lammertijn kan het. Het stuk werd eerder al opgevoerd door Theatergroep Vooruit in Deinze, maar deze keer was het de beurt aan Encachado Teaterpunt uit Zulte. Slechts zeven acteurs, die echter een veelvoud aan karakters neerzetten. Ook van hen was het een topprestatie.
Na de fotoreportage ging ik naar de allerlaatste voorstelling kijken. Het publiek was onder de indruk en de lachsalvo's volgden elkaar in sneltempo op. Timon werd sterk en geloofwaardig neergezet door Gilles. Zijn furieuze uitbarstingen waren écht, zoals je op de foto's zult kunnen zien. Bernd was weergaloos grappig terwijl hij zijn karakters neerzette en de verschillende scènes aan elkaar praatte. Ook de hoer, schilder de helper van Timon, de juwelier en de andere karakters bulkten van expressie; een absolute must om een sprekende reportage te kunnen maken.
Ik heb intens genoten. Was je er niet bij, dan kun je door de fotoreportage toch de sfeer opsnuiven. Was je er wel bij, dan kan je ervan nagenieten.
Klik op een foto om de volledige reportage te bekijken.
Het was even wennen voor de acteurs: een theaterfotograaf die mee op scène staat en tussen en rond hen loopt en soms tot op een paar centimeter van hun gezicht staat om een foto te maken. Maar wat deden ze het goed! Ze legden er allemaal hun hele ziel in, en ik was heel aangenaam verrast door een paar engelenstemmen die doorheen het stuk hun gezongen boodschap brachten.
Het stuk gaat over Bas, die door zijn klasgenoten wordt uitgestoten, omdat ze vinden dat hij hen links laat liggen. Dat hij zich te goed voelt voor hen. Aan de basis ligt zijn moeder, die niemand goed genoeg vindt voor hem. Hij mag bijgevolg nergens naartoe, ook geen feestjes.
Na wat verwikkelingen en tussenkomst van het vroegere vriendje van moederlief, loopt alles zoals verwacht goed af.
Na de generale repetitie die ik fotografeerde kwam er feedback van de regisseur naar de acteurs toe, en besloot ik in stilte de aftocht te blazen om dat niet te verstoren. Het was tenslotte al laat.
Mijn gemoed werd met vreugde vervuld toen ik achterin de zaal werd teruggeroepen en er oorverdovend gejuich weerklonk. Mij hoor je niet zeggen dat 'de jeugd' egocentrisch is, en niet meer in staat tot sociaal contact. Deze fijne bende is er het levende bewijs van.
Klik op één van de foto's hieronder voor de volledige reportage.